ვაზი და ადამიანი საქართველოს მიწაზე ერთ დროს გაჩნდნენ და დღემდე ერთმანეთს აცოცხლებენ. ქართულ ღვინოში განსახიერებულია ქართველი ერის ისტორია, კულტურა და ცხოვრების წესი. იგი სტუმარმასპინძლობის, მეგობრობის, ურთიერთგატანისა და დღეგრძელობის საიდუმლოა.

მეღვინეობა-მევენახეობის ტრადიციებს საქართველოში 8000-წლიანი ისტორია აქვს. საერთაშორისო ორგანიზაციამ UNESCO-მ ქვევრში ღვინის დაყენების ტრადიცია მსოფლიოს არამატერიალური კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლად აღიარა.

დასავლეთ საქართველოს რეგიონებიდან მევენახეობა-მეღვინეობის ერთ-ერთ უძველეს კერას წარმოადგენს აჭარა, სადაც მაღლარი ვენახის გავრცელების ზედა საზღვარი ზღვის დონიდან 1.200 მეტრს აღწევს.

მსოფლიო მევენახეობა-მეღვინეობის საგანძურში, ვაზისადმი მზრუნველობის, ვენახის გაშენება-მოვლის უძველესი ტრადიციების ჩამოყალიბებაში აჭარას ღირსეული ადგილი უკავია. მნიშვნელოვანია ამ მხარის წვლილი ვაზის - უმდიდრესი გენოფონდის, ამ ეროვნული განძის შექმნის საქმეში. ამ პატარა ტერიტორიაზე (2.9 ათასი კვ.კმ) მრავალფეროვნებით გამორჩეულ ბუნებრივ-ლანდშაფტურ პირობებში, თავის წილად 40-ზე მეტი კულტურული ვაზის ჯიშია შექმნილი და აპრობირებული. აჭარაში მევენახეობის ისტორიულ კერად მიჩნეულია ქედის მუნიციპალიტეტი. აქ წარმოებული ღვინოები "ცოლიკაური" და "ჩხავერი" დიდი პოპულარობით სარგებლობს როგორც ქართველ, ასევე უცხოელ მომხმარებლებში